Why UBI is the Welfare Revolution of the Future
by Adam Griffiths, Member of Plaid Ifanc
The concept of a Universal Basic Income is one which has seen much discussion in recent years. The concept has existed for decades at least, but only in recent years has it truly begun to find recognition as the revolutionary welfare reform it could be. The Welsh government itself, with its basic income pilot launched almost a year ago, is at the forefront of this recognition. It has recently been followed by the English government, with a similar pilot (using the same amount of monthly income, albeit with a much smaller sample of 30.) The advent of increasingly intelligent AI in recent years, as well as the development of automation clearly sets the world on a trajectory (particularly in the developed world) to a state of affairs where – if we are to maintain efficiency in the workplace – it will simply not be possible for everyone to be employed. Even if we were to simply consider a scenario in which fast food workers, desk clerks etc become obsolete, this would result in thousands of people becoming unemployed. It is not difficult to imagine a world within a few decades where most service jobs are not filled by humans.
Within our current welfare system, this would be disastrous. No welfare system would be prepared to handle masses of the population being unemployed, especially when one of the conditions of receiving unemployment benefit – for example – is that the recipient must be actively looking for a job. Simply put, our current systems are not prepared or designed to cope with a world in which work is not the norm. Even now, this is an issue, as only about 75% of people who are 16-64 are actually consistently in work, with many in the population already unable to work. In the near future, this number will only grow.
Over the last two decades unemployment in the UK has hovered at around 5%. Even during Thatcher’s time as Prime Minister, it peaked at around 12%. The percentage of unemployed people in the future will increase through the introduction of new technology, and the numbers of economically inactive people will also increase due to an ageing population and a lack of job availability. Unlike previous technological revolutions, the ‘AI revolution’ does not present an obvious solution to those losing their jobs to technology. The industrial revolution allowed people to move away from agricultural jobs to the cities, and in our post-industrial society many find employment as white collar and service workers. These jobs in particular are those which could most easily be replaced by technology, and there is not a clear alternative for people to turn to.
UBI acts as a solution to this problem. By ensuring that being employed (or trying to look for employment) is not necessary for survival, UBI creates the conditions for a world in we can take full advantage of this new era of technology. The current societal attitude towards work is simply incompatible with the coming future, and UBI addresses that problem at its core.
UBI can also help reduce stigma surrounding welfare. In a scenario where UBI is high enough to live on without employment, it would reasonably result in the simplification of the welfare state, replacing many existing benefits. This simplification of welfare (a massive advantage in and of itself) would also help reduce the stigma surrounding living on benefits. Hypothetically, a person who is unemployed due to suffering from a chronic condition and a person who is able to work but simply does not have a job available to them would be on the same income, for the same reason: UBI. Of course, there is a debate to be had about exactly which benefits UBI would replace, and which would still exist, but the possibility is there for almost all of them to be replaced, with perhaps the exception of certain specific benefits in some form. Even if not implemented in exactly this way, the cultural effect of everyone being in receipt of large benefits is undeniable.
As touched on earlier, UBI would also massively simplify the over-complicated welfare system, for both governments and recipients. The current system of checks is in dire need of reform, with many being denied benefits they deserve, and a small number being able to defraud the system. UBI would solve both of these issues. Firstly, as would please any Conservative – welfare fraud would be impossible, since UBI is available to all. Secondly, it would eliminate the need for those with genuine mental and physical health conditions to ‘prove’ themselves worthy of the benefits they receive. Due to the relatively complex processes of claiming benefits within the current system, some vulnerable people are left behind, for example someone suffering from severe mental health disorders being unable to cope with the claim forms, assessments etc if unsupported. This results in those people being left with less income than they are entitled to. The myriad problems created by our current welfare system are a result of its attempt to compensate with different benefits for different situations for different people, all in a bureaucratic system with a severe lack of humanity, leading to pages of documents for anyone trying to claim almost any benefit. UBI (again, taking into consideration that the degree of simplification can vary) would alleviate many of these problems, or at least significantly ease them. Again, this all ultimately stems from a societal structure in which working is the norm, which is an attitude which will need to disappear soon, as the fundamental reality of work changes.
Finally, UBI gives power to those who remain in work. Any lover of right-wing economics will tell you that if workers are dissatisfied with their working conditions, they should simply find another job. Of course, in reality we are beholden to the fact that we need an income to survive, and the DWP would be highly unlikely to support someone who is out of employment because they are dissatisfied with the working conditions. Of course, unions help fight for worker’s rights, but the advent of a UBI would mean that employment is not necessary to survive. If you leave a job, you’re not at risk of seeing a huge drop in your standard of living, because UBI is there for you – the ultimate safety net. Indeed, the income provided from employment on top of UBI would become disposable, which many have argued would improve the economy. Additionally, it allows people to focus on themselves, gifting people the opportunity to simply take a year away from work – if they wanted – to learn a language, get fitter, do whatever they want. Additionally, UBI could hypothetically replace pensions, giving people even more income during their working lives, instead of having to save to ensure they can survive in their older years, not to mention its ability to theoretically abolish poverty, and even homelessness, if implemented correctly by a government dedicated to dealing with such issues.
The further we evaluate UBI, and the possible welfare it could replace, we see that much of what UBI would cost is likely already covered by its replacement of other parts of the welfare state. Of course, it would be a massive expense, but proper taxation of the businesses and individuals that will profit from new technology will allow all of society to reap its rewards, instead of just the hyper-rich.
For the first time in history, we are offered an opportunity to free ourselves from the necessity of working for a living. It is simply a matter of whether we take it or not.
Mae’r cysyniad o Incwm Sylfaenol Cyffredinol yn un sydd wedi bod yn destun drafod llosg yn y blynyddoedd diwethaf. Mae’r cysyniad wedi bodoli ers degawdau o leiaf, ond dim ond yn y blynyddoedd diwethaf y mae wedi dechrau dod o hyd i gydnabyddiaeth fel y diwygiad lles chwyldroadol y gallai fod. Mae Llywodraeth Cymru ei hun, gyda’i chynllun peilot incwm sylfaenol a lansiwyd bron i flwyddyn yn ôl, wrth graidd y gydnabyddiaeth hon. Fe'i dilynwyd yn ddiweddar gan Lywodraeth y DU, gyda chynllun peilot tebyg (gan ddefnyddio'r un faint o incwm misol, serch gyda sampl llawer llai o 30.) Mae dyfodiad cynyddol AI ddeallus yn y blynyddoedd diwethaf, yn ogystal â datblygiad awtomeiddio yn gosod y byd yn glir ar drywydd (yn enwedig yn y byd datblygedig) i sefyllfa lle – os ydym am gynnal effeithlonrwydd yn y gweithle – ni fydd yn bosibl i bawb gael eu cyflogi. Hyd yn oed pe baem yn syml yn ystyried sefyllfa lle mae gweithwyr bwyd cyflym, clercod desg ac ati yn dod yn anarferedig, byddai hyn yn arwain at filoedd o bobl yn dod yn ddi-waith. Nid yw'n anodd dychmygu byd o fewn ychydig ddegawdau lle nad yw'r rhan fwyaf o swyddi gwasanaeth yn cael eu llenwi gan fodau dynol.
O fewn ein system les presennol, buasai hyn yn drychinebus. Ni fuasai unrhyw system les yn gallu delio gyda diweithdra enfawr o fewn y boblogaeth, yn enwedig pan mai un o amodau derbyn budd-daliadau diweithdra yw fod y derbynydd yn edrych am swydd. Yn syml, nid yw ein systemau cyfredol wedi’i paratoi na dylunio i ymdopi â byd lle nad yw gwaith yn arferol. Hyd yn oed nawr mae hyn yn broblem, gyda dim ond tua 75% o bobl 16-64 mewn gwaith yn gyson, a nifer o’r boblogaeth methu gweithio. Yn y dyfodol agos, bydd y nifer yma dim ond yn tyfu.
Dros y dau ddegawd diwethaf, mae diweithdra’r DG wedi aros tua 5%. Hyd yn oed yn ystod cyfnod Thatcher fel Prif Weinidog, daeth i’w uchafbwynt ar 12%. Bydd y cyfradd diweithdra yn cynyddu yn y dyfodol o ganlyniad i ddatblygiad technoleg newydd, a bydd y nifer o bobl economaidd anweithgar yn cynyddu hefyd oherwydd poblogaeth heneiddiol a diffyg swyddi. Yn wahanol i chwyldroadau technolegol blaenorol, ni fydd y Chwyldro AI yn roi datrysiad amlwg i’r rai a fydd yn colli eu swyddi i dechnoleg. Caniatâodd y Chwyldro Diwydiannol i bobl symud o swyddi amaethyddol i’r dinasoedd ac yn ein cymdeithas ôl-ddiwydiannol, mae nifer yn cael cyflogaeth mewn swyddi coler gwyn a swyddi gwasanaeth. Y swyddi yma yn enwedig yw’r rai a ellir gael eu cymryd gan dechnoleg fwyaf hawdd, a nid oes amgen hawdd i bobl chwaith.
Mae UBI yn gweithredu fel ateb i'r broblem hon. Trwy sicrhau nad yw bod yn gyflogedig (neu geisio chwilio am waith) yn angenrheidiol i oroesi, mae UBI yn creu'r amodau ar gyfer byd y gallwn fanteisio'n llawn ar y cyfnod newydd hwn o dechnoleg. Mae'r agwedd gymdeithasol bresennol tuag at waith yn syml yn anghydnaws â'r dyfodol, ac mae UBI yn mynd i'r afael â'r broblem honno yn greiddiol iddi.
Gall UBI hefyd helpu i leihau stigma ynghylch lles. Mewn sefyllfa lle mae UBI yn ddigon uchel i fyw arno heb gyflogaeth, byddai’n arwain yn rhesymol at symleiddio’r wladwriaeth les, gan ddisodli llawer o fudd-daliadau presennol. Byddai’r symleiddio hwn ar les (mantais enfawr ynddo’i hun) hefyd yn helpu i leihau’r stigma sy’n gysylltiedig â byw ar fudd-daliadau. Yn ddamcaniaethol, byddai person sy'n ddi-waith oherwydd cyflwr cronig a pherson sy'n gallu gweithio ond yn syml heb swydd ar gael iddo ar yr un incwm, am yr un rheswm: UBI. Wrth gwrs, mae dadl i’w chael ynghylch pa fuddion yn union y byddai UBI yn eu disodli, a pha rai a fyddai’n dal i fodoli, ond mae posibilrwydd y bydd bron pob un ohonynt yn cael eu disodli, ac eithrio rhai manteision penodol mewn rhyw fodd efallai. Hyd yn oed os na chaiff ei weithredu yn union fel hyn, mae effaith ddiwylliannol pawb yn derbyn budd-daliadau mawr yn ddiymwad.
Fel y crybwyllwyd yn gynharach, byddai UBI hefyd yn symleiddio'r system les or-gymhleth yn aruthrol, ar gyfer llywodraethau a derbynwyr. Mae dirfawr angen diwygio’r system gyfredol o wiriadau, gyda llawer yn cael eu gwrthod o’r buddion y maent yn eu haeddu, a nifer fach yn gallu twyllo’r system. Byddai UBI yn datrys y ddau fater hyn. Yn gyntaf, fel y byddai unrhyw Geidwadwr yn plesio – byddai twyll lles yn amhosibl, gan fod UBI ar gael i bawb. Yn ail, byddai’n dileu’r angen i’r rhai sydd â chyflyrau iechyd meddwl a chorfforol gwirioneddol ‘brofi’ eu hunain yn deilwng o’r buddion a gânt. Oherwydd y prosesau cymharol gymhleth o hawlio budd-daliadau o fewn y system bresennol, mae rhai pobl fregus yn cael eu gadael ar ôl, er enghraifft rhywun sy'n dioddef o anhwylderau iechyd meddwl difrifol yn methu ag ymdopi â'r ffurflenni hawlio, asesiadau ac ati os na chânt eu cefnogi. Mae hyn yn golygu bod y bobl hynny'n cael eu gadael â llai o incwm nag y mae ganddynt hawl iddo. Mae’r myrdd o broblemau sy’n cael eu creu gan ein system les bresennol yn ganlyniad i’w hymgais i ddigolledu gyda gwahanol fudd-daliadau ar gyfer gwahanol sefyllfaoedd i wahanol bobl, i gyd mewn system fiwrocrataidd gyda diffyg dynol difrifol, gan arwain at dudalennau o ddogfennau i unrhyw un sy’n ceisio hawlio bron. unrhyw fudd. Byddai UBI (eto, gan gymryd i ystyriaeth y gall graddau'r symleiddio amrywio) yn lleddfu llawer o'r problemau hyn, neu o leiaf yn eu lleddfu'n sylweddol.
Yn olaf, mae UBI yn rhoi pŵer i'r rhai sy'n parhau mewn gwaith. Bydd unrhyw un sy'n hoff o economeg adain dde yn dweud wrthych, os yw gweithwyr yn anfodlon â'u hamodau gwaith, yn syml y dylent ddod o hyd i swydd arall. Wrth gwrs, mewn gwirionedd rydym yn gweld y ffaith bod angen incwm arnom i oroesi, a byddai’r Adran Gwaith a Phensiynau yn annhebygol iawn o gefnogi rhywun sydd allan o gyflogaeth oherwydd eu bod yn anfodlon â’r amodau gwaith. Wrth gwrs, mae undebau’n helpu i frwydro dros hawliau gweithwyr, ond byddai dyfodiad UBI yn golygu nad oes angen cyflogaeth i oroesi. Os byddwch chi'n gadael swydd, nid ydych chi mewn perygl o weld gostyngiad enfawr yn eich safon byw, oherwydd mae UBI yno i chi - y rhwyd ddiogelwch eithaf. Yn wir, byddai'r incwm a ddarperir o gyflogaeth ar ben UBI yn dod yn waradwy, y mae llawer wedi dadlau y byddai'n gwella'r economi. Yn ogystal, mae’n caniatáu i bobl ganolbwyntio arnynt eu hunain, gan roi’r cyfle i bobl gymryd blwyddyn i ffwrdd o’r gwaith – os ydynt yn dymuno – i ddysgu iaith, dod yn fwy ffit, gwneud beth bynnag a fynnant. Yn ogystal, gallai UBI ddisodli pensiynau yn ddamcaniaethol, gan roi hyd yn oed mwy o incwm i bobl yn ystod eu bywydau gwaith, yn lle gorfod cynilo i sicrhau y gallant oroesi yn eu blynyddoedd hŷn, heb sôn am ei allu i ddileu tlodi, a hyd yn oed digartrefedd yn ddamcaniaethol, os caiff ei weithredu’n gywir. gan lywodraeth sy'n ymroddedig i ymdrin â materion o'r fath.
Po bellaf y byddwn yn gwerthuso UBI, a’r lles posibl y gallai ei ddisodli, gwelwn fod llawer o’r hyn y byddai UBI yn ei gostio yn debygol o’i gynnwys eisoes gan ei fod yn disodli rhannau eraill o’r wladwriaeth les. Wrth gwrs, byddai’n gost enfawr, ond bydd trethiant priodol ar y busnesau a’r unigolion a fydd yn elwa o dechnoleg newydd yn caniatáu i gymdeithas gyfan elwa, yn hytrach na’r rhai gor-gyfoethog yn unig.
Am y tro cyntaf mewn hanes, rydym yn cael cynnig cyfle i ryddhau ein hunain rhag yr angen i weithio am fywoliaeth. Yn syml, mae'n fater a ydym yn ei gymryd ai peidio.